Typ tekstu: Książka
Autor: Ziomek Jerzy
Tytuł: Renesans
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1973
Autor: Ziomek Jerzy
Tytuł: Renesans
Rok wydania: 1995
Rok powstania: 1973
wodą być musiało.
([58] Fraszka do Zosie)
To raczej wytworność niż wyznanie - bliżej tym wierszom do łacińskiej twórczości erotycznej Krzyckiego niż do Rytmów.
Dałbym ci serce moje, ale nic cudzego
Nie chcę dać: tyś jest panem, nie ja, serca mego.
([55] Kolęda do Zosie)
Paradoks, którym posłużył się poeta, jest efektem retorycznym. Uniesienia zakochanego i głębokie żale byłyby tu tylko egzaltacją, gdyby nie atmosfera w gruncie rzeczy pogodna, obracająca zachwyt i cierpienie w żart i wdzięk:
Kasia z Anusią, wdzięcznych i pieknych oboje,
Jednakimi płomieńmi trapią serce moje:
Obyczaje w obudwu godne pochwalenia,
Też wielką są przyczyną mego udręczenia.
A gdy
([58] Fraszka do Zosie)
To raczej wytworność niż wyznanie - bliżej tym wierszom do łacińskiej twórczości erotycznej Krzyckiego niż do Rytmów.
Dałbym ci serce moje, ale nic cudzego
Nie chcę dać: tyś jest panem, nie ja, serca mego.
([55] Kolęda do Zosie)
Paradoks, którym posłużył się poeta, jest efektem retorycznym. Uniesienia zakochanego i głębokie żale byłyby tu tylko egzaltacją, gdyby nie atmosfera w gruncie rzeczy pogodna, obracająca zachwyt i cierpienie w żart i wdzięk:
Kasia z Anusią, wdzięcznych i pieknych oboje,
Jednakimi płomieńmi trapią serce moje:
Obyczaje w obudwu godne pochwalenia,
Też wielką są przyczyną mego udręczenia.
A gdy
wodą być musiało.</><br>([58] Fraszka do Zosie)<br><br>To raczej wytworność niż wyznanie - bliżej tym wierszom do łacińskiej twórczości erotycznej Krzyckiego niż do Rytmów.<br><br><q>Dałbym ci serce moje, ale nic cudzego<br>Nie chcę dać: tyś jest panem, nie ja, serca mego.</><br>([55] Kolęda do Zosie)<br><br>Paradoks, którym posłużył się poeta, jest efektem retorycznym. Uniesienia zakochanego i głębokie żale byłyby tu tylko egzaltacją, gdyby nie atmosfera w gruncie rzeczy pogodna, obracająca zachwyt i cierpienie w żart i wdzięk:<br><br><q>Kasia z Anusią, wdzięcznych i pieknych oboje,<br>Jednakimi płomieńmi trapią serce moje:<br>Obyczaje w obudwu godne pochwalenia,<br>Też wielką są przyczyną mego udręczenia.<br>A gdy
