wszystko było jasne: miała być prywatyzacja i rozbijanie układów produkcyjno-handlowych monopolizujących całe połacie polskie gospodarki. Zmiana właściciela z państwowego na prywatnego automatycznie zapewnić miała wyższą efektywność gospodarowania. Ta klarowna wizja została zmącona. Z lewa zaczęły odzywać się głosy sprzeciwu wobec "prywatyzacji doktrynalnej", a więc uzasadnionej względami ideologicznymi, nie zaś efektywnościowymi. Państwowe może być przecież równie piękne jak prywatne, tyle że nawiedzeni liberałowie ze swoimi praktykami dyskryminacyjnymi nie dają państwowemu szans. Ostrożnie trzeba też z dekoncentracją i demonopolizacją, bo nadejdzie wkrótce Unia Europejska i połknie rozdrobnione firmy jednym kłapnięciem potężnych szczęk. Dlatego nie wolno uszczknąć nic ze stanu posiadania PZU czy