się przeważnie udawać wobec nich szacunek.<br><br>PRL tych pozorów nie zmienił. "Pana brata" zastąpił "towarzysz", każdy mógł wstąpić do PZPR, od równościowej propagandy puchły uszy, choć też urealniała się ona w pewnym stopniu w powszechnych Maluchach, wczasach pracowniczych czy bodaj tych samych kartkach na cukier. Polak nie cierpiał w swoich egalitarystycznych upodobaniach; tych samych zresztą, które od wieków powodowały polskie piekło. Chce się wybić, ściągnąć go na ziemię, niech będzie jak my. Choćby pozornie.<br><br>Cała ta spetryfikowana tęsknota legła w III Rzeczypospolitej w gruzach. Doczekaliśmy się społeczeństwa klasowych przepaści, które nie tylko nie udaje, ale szczerzy zęby i w którym legenda