dla tego odsłoniła się szeroka perspektywa działań aksjologicznych, która dla innych pozostanie zamknięta. Z drugiej jednak strony towarzyszy mu świadomość nieodwołalnego "zatrzaśnięcia się" innych horyzontów aksjologicznych i bezpowrotnego "zubożenia". Poeta, który został lekarzem, zagubił coś z poety i nie osiągnął czegoś z lekarza. Stojące w samym środku tej dwoistej nastrojowości egzystencjalnej Ja aksjologiczne nie zna pełnej wygranej, chociaż pełnej wygranej pragnie. Poprzez cały ciąg procesu urealnienia niesie ono w sobie nieokreślone uczucie goryczy, którego rdzeniem jest pamięć o tych bezpowrotnych zubożeniach. Ponieważ wszystkie "ubogacenia" aksjologiczne dokonywały się ostatecznie na innych płaszczyznach, nie ma szans <page nr=180> na pełną kompensatę strat. Ja aksjologiczne ze