z żadnego z nowszych przekładów, choćby najczęściej dziś granego Barańczaka, lecz sięgnął po dziewiętnastowieczne tłumaczenie Józefa Paszkowskiego. Reżyser nie stara się za wszelką cenę uwspółcześniać Szekspira, nie ma więc tu tak modnych ostatnio w inscenizacjach klasyki aluzji do rzeczywistości politycznej i obyczajowej. Intencja jest jasna: Barczyk traktuje "Hamleta" jako dramat egzystencjalny, opowiadający o młodym, inteligentnym człowieku skazanym na klęskę.<br><br>Hamlet często pokazywany jest od tyłu, wówczas widzimy wytarte plecy skórzanej kurty, w jakiej pokazują się czasem na ulicach zbuntowani młodzieńcy. Nie pcha się na pierwszy plan, jakby nie chciał dostać się między ostrza mieczy mocarzy, którzy jednak sami o niego się