się wydawać, że zachodzi tu sprzeczność: z jednej strony kategoryczny nakaz, że wyzwoleniec ma żyć według tego samego prawa, co jego dotychczasowy pan (omnes liberti &lt;gap&gt; legibus dominorum et benefacturibus suis vivere debeant), z drugiej zaś - fakultatywne sformułowanie uzależniające status prawny wyzwoleńca od pańskiej decyzji (secundum qualiter a dominis suis propriis eis concessum fuerit). Istotnie mamy do czynienia z dwiema różnymi normami, ale dotyczą one dwóch różnych spraw.<br>W rozdziale 224 edyktu rozróżniono trzy rodzaje wyzwoleńców. Najniżej stojącymi spośród nich - półwolnymi aldiami - nie będziemy się na razie zajmować. Interesują nas ci, którzy uzyskali pełną wolność. Dzielili się oni na dwie kategorie. Do