nieużytecznym" (Łk 17, 10) i niegodnym wielkiej sprawy, której służy. To nie jego rozstrzygnięcia, decyzje, praktyki i przepisy posiadają same w sobie moc zbawczą. Jedynym źródłem zbawienia pozostaje na zawsze Chrystus. Ewangeliczna scena umycia nóg (J 13, 1-16) w przededniu tajemnicy Krzyża i Zmartwychwstania nabiera charakteru normatywnego i głęboko eklezjalnego. Jezus mówi sam o sobie: "Ja jestem pośród was jak ten, kto służy" (Łk 22, 27). W opisie Janowym nie tylko mówi, ale przede wszystkim czyni to w przejmujący sposób jako Pan i Nauczyciel względem tych, którzy są sługami i uczniami. Sam umywa im nogi. Nakłada na nich powinność świadczenia