może przejść do dziury, poruszając się zgodnie ze swym ujemnym ładunkiem od bieguna ujemnego do dodatniego. Dokonując tego przejścia, pozostawi za sobą dziurę. Ale to oznacza przecież, że dziura poruszać się będzie w kierunku przeciwnym, czyli jak elektron o ładunku dodatnim (rys. 3.42b). Takie dodatnie elektrony zostały rzeczywiście odkryte eksperymentalnie przez Andersona i nazwane pozytonami. Teoria Diraca przewiduje proces tworzenia pary elektron-pozyton kosztem dostarczonej energii.<br>Ale przecież opisany proces możemy odwrócić. Elektron ze stanu o dodatniej energii może przeskoczyć do dziury w morzu stanów o ujemnej energii, uwalniając odpowiednią energię nie mniejszą od przerwy energetycznej (rys. 3.42c). Znika