kark mojej matce. Ona to wyrobi swymi robótkami - to jest potworne. Ale ja nie mam czasu na nic innego. To, co wymyśliłem, wymagało olbrzymiego przygotowania, samotności, szalonego pozornego próżniactwa i myślenia - wmyślenia się w to bez końca. Aż wreszcie teraz dojrzało wszystko do wybuchu. Jestem jak jakiś nabój wysokiej marki eksplozywności, leżący spokojnie na łące. Ale dotąd nie ma armaty i nie ma mnie kto wystrzelić. A tego sam nie potrafię - muszę mieć ludzi.<br> ZOFIA<br>Ja chcę być wystrzelona razem z tobą.<br> LEON<br>Swoją drogą myślałem, że ty zaczniesz pomagać matce w pracy.<br> ZOFIA<br>Nigdy - na to mnie nie weźmiesz. Mogę