Miała głównie na uwadze własne, partykularne interesy ekonomiczne. Kapitał amerykański okazywał coraz większe zainteresowanie inwestycjami w Chinach i oczekiwał od rządu federalnego, aby ten stworzył mu dogodne i bezpieczne warunki do lokat. Chodziło więc o utrzymanie polityki otwartych drzwi dla dolara. W lipcu 1909 r. prezydent Taft, który był największym eksponentem dyplomacji dolara, zażądał formalnie od Chin, aby zgodziły się na uczestniczenie banków amerykańskich w konsorcjum, mającym finansować budowę kolei w Chinach. Chiny, mimo oporu ze strony kapitału innych krajów, wyraziły na to zgodę. Banki amerykańskie wzięły udział w międzynarodowym konsorcjum sześciu krajów. W listopadzie 1909 r. sekretarz stanu, Knox, podjął