nawroty struktur czy pojedynczych <br>słów, np. typ tzw. Credo-Messe. Zatem struktura tak zakomponowanego tekstu mszalnego <br>różniła się zasadniczo od jego struktury pierwotnej, liturgicznej. W rezultacie <br>jednak, zabieg ten pozwalał na tworzenie bardziej rozbudowanych (mikro) struktur <br>formalnych, związanych właśnie z tak zakomponowanym tekstem, niekiedy jednorodnych <br>materiałowo i operujących jednorodnym typem ekspresji; stwarzało to także możliwość <br>operowania dużymi kontrastami. Ponadto w częściach Kyrie i Agnus Dei ­ nierozbudowanych <br>tekstowo, kompozytor wprowadzając element dekompozycji, mógł muzycznie nadać <br>im rozmiary proporcjonalne do części rozbudowanych tekstowo ­ Gloria i Credo,<br> ­ zacieranie warstwy semantycznej tekstu,<br> ­ różne typy narracji, np. praca motywiczna i korespondencja motywiczna z pierwszoplanową <br>rolą partii