podatne i dogodne narzędzia, jakimi były środki wyrazu, wykształcone na gruncie wielowiekowych tradycji retorycznych, towarzyszących powstawaniu wysokolirycznej wypowiedzi poetyckiej. Innym, równoległym źródłem inwencji stała się ściśle z retoryką korespondująca i równie jak ona stara, teoria i praktyka panegiryku, dysponującego od czasów grecko-rzymskiej starożytności bardzo bogatym i urozmaiconym repertuarem środków ekspresji, opartego zaś &#150; jak wiadomo &#150; na znanej i niezwykle użytecznej w przypadku Koźmiana zasadzie: &#132;laus est expositio et amplificatio bonorum". Wreszcie, wymowę Koźmianowych wierszy odczytywać trzeba też przez pryzmat obowiązującej podówczas w oficjalnych wystąpieniach publicznych konwencji językowo-stylistycznej.<br> Patos, emfazę, hiperbolę, rozbudowany aparat mitologiczny i historyczny jako główne