w warunkach naturalnych na większym obszarze. Jak w każdym modelu, tak i w tym przypadku, należy dążyć do stworzenia w ewaporometrze oraz w jego bezpośrednim sąsiedztwie warunków jak najbardziej zbliżonych do naturalnych. Tylko wówczas można uzyskać miarodajne wyniki pomiaru ewapotranspiracji, maksymalnie zbliżone do naturalnego przebiegu tego procesu w przyrodzie oraz ekstrapolować uzyskane rezultaty na większy, jednorodny obszar.<br>Według Toebesa i Ouryvaeva (1970) ważone ewaporometry glebowe pozwalają wyznaczyć sumę parowania lub ewapotranspiracji za okres pięcio- lub dziesięciodniowy z dokładnością w granicach od 10 do 15. Według Hounama (1971) nowoczesnymi lizymetrami można wyznaczyć sumę parowania lub ewapotranspiracji nawet z dokładnością 0,025 mm