najbardziej ekspresyjnych opracowań tego tekstu wśród (omawianych) <br>mszy z pierwszej połowy stulecia. Ekspresję dramatyczną buduje kilka konwencjonalnych <br>środków: uporczywie powtarzana w metrum trójdzielnym (6/4), w podwójnym pedale <br><br>nuta stała, na tle akordów zestawianych opozycyjnie (trójdźwięk mollowy ­ akord <br>o większym nasyceniu brzmienia), w c: 0T( DĘŤŤ)[D] 0T DŤŤ z ekstremalną zmianą <br>rejestrów i rytmizowana deklamacja tekstu na jednym dźwięku, ze zmianami dynamicznymi <br>(mf, ff) przez kilka grup głosowych (T-B, S, tutti, prz. 138). Również typ ekspresji <br><br>dramatycznej (Maestoso, marcato e dramatico) występuje w Missa pro Pace w opracowaniu <br>struktury semantycznej Et expecto resurrectionem mortuorum (s. 30), z deklamacją <br>tekstu