numerowanych przez elektronowe liczby kwantowe n) na współczynniki &lt;gap&gt;, który mówi nam, że ruch jąder w ogólności uniemożliwia przypisanie cząsteczce określonego stanu elektronowego (w równaniu dany stan elektronowy n jest przemieszany z pozostałymi stanami k t= n ze względu na obecność sumy po lewej stronie równania). Jeśli jest to prawdą, ruchu elektronów i jąder nie da się opisać oddzielnie.<br> Na szczęście można się tu posłużyć dwoma przybliżeniami związanymi ponownie z podziałem składników cząsteczki na masywne i powolne jądra oraz lekkie i szybkie elektrony:<br>1. Oczekujemy, że ruch elektronów jest na tyle szybki, że przy małej zmianie położenia jąder elektrony natychmiast przystosują się