moim piórem był to komplement, ale ona uważała się za o wiele większą pisarkę - czego ja wcale nie byłem ani nie jestem pewien. <br><br>&lt;tit&gt;Dembiński, Henryk.&lt;/&gt; Dla mnie pozostaje nieprzenikniony. Zaczął tokować w szkole średniej, bodaj w Oszmianie, katolicko i narodowo. Potem tokował na naszym uniwersytecie w katolickim "Odrodzeniu". Piękny fizycznie, emanujący szlachetnością, natchniony. Uwielbiany przez koleżanki. Retor. I kiedy był narodowy, i później kiedy był katolicko-liberalny, i kiedy przesuwał się na lewo, piorunując na kapitalizm w "Żagarach". Żeby zostać lewicowcem w ówczesnej Polsce i Europie - a spędził jakiś czas w faszystowskim Rzymie - wystarczyło patrzeć. Ale żeby ulokować nadzieję w sowieckim