wojny, z sytuacją ujętą w Adornowskim pytaniu o sens słowa po zagładzie; natomiast niełatwo jest dotrzeć do jego cielesnych, żywiołowych podwalin i zobaczyć pod wstrząsem etycznym, światopoglądowym, wstrząs - dosłownie, niemetaforycznie i dokładnie - percepcyjny. U Virilia, medium doświadczenia wojennego i medium tego dyskursu, spotykamy myśl ponowoczesną, dekonstrukcyjną, uchwyconą, mówiąc z pewną emfazą, w chwili swych naturalnych narodzin, w chwili swej pierwotnej niewinności.<br>W tych narodzinach tkwi niewątpliwie cierń śmierci. Zanikanie - wynik lekcji wojny - tworzy melancholijną rzeczywistość straty, rzeczywistość, która powstaje na nieistnieniu, wytwarza się w pracy żałoby. Impuls "pyknoleptyczny" - o którym można powiedzieć, że jest fizjologią melancholii, ucieleśnieniem zawartego w niej doświadczenia