Ponieważ dwa wizerunki Domeyki, polski i chilijski, są od siebie dość odległe i wzajemnie w obu krajach mało znane, wobec tego może powstać mylne wrażenie, że mamy do czynienia z dwojgiem różnych ludzi, że w trakcie emigracji z Polski przez Paryż do Chile Domeyko zmienił osobowość, jak to czasami czynią emigranci, którzy pragną zerwać z przeszłością, uciekają więc jak najdalej i zmieniają skórę. Domeyko wręcz przeciwnie - mieszkając pół wieku w Chile, utrzymuje bardzo silne związki ze wszystkim co polskie. "I co dzień to większa tęsknota" - pisze. Gdyby nie pierwszy, polski rozdział jego życia, nie byłoby Domeyki chilijskiego. Ładnie wyjaśnia to Zbigniew