poetyckiej, które podnoszą elementarną nieprzystawalność dwóch systemów językowych do drugiej i trzeciej potęgi? Niedola tłumacza zaiste nie ma końca i najbardziej mistrzowskie dzieło sztuki translatorskiej nie będzie nigdy niczym więcej niż tylko przybliżeniem - w najlepszym wypadku bardziej wynalazczym niż inne przybliżenia.<br> Pięknie, tylko że autor - a już szczególnie chyba autor-emigrant, który żywi ambicję podbicia umysłów swego obcojęzycznego otoczenia - o przybliżeniach nawet słuchać nie chce. Jego zadowoli wyłącznie sytuacja, w której ta jedyna, niepowtarzalna treść, jaką pisarz ma do przekazania, dotrze do czytelnika w swoim jedynym i niepowtarzalnym kształcie, bez zmian, nagięć, odkształceń, podstawień czy przesunięć, dokładnie tak, jak ją sobie