przede wszystkim dlatego, że chce się zmierzyć z tym co rzeczywiście w tekście Berenta &lt;hi&gt;jest&lt;/hi&gt;, co stanowi jego treść. Można by się także zastanawiać nad tym, jak Berent przeprowadza swój wywód, jak szuka argumentów, racji dla poparcia swoich tez. Zdumiewa żarliwość tej publicystyki, ale również jej niesamowicie bliski kontakt z empirią, z bieżącymi wydarzeniami, z ówczesnymi socjolektami...&lt;/&gt;<br>&lt;hi&gt;RZ&lt;/hi&gt;: &lt;who1&gt;Przepraszam, pani Ewo, Co to jest socjolekt?&lt;/&gt;<br>&lt;hi&gt;ESz&lt;/hi&gt;: &lt;who3&gt;Pan sobie ze mnie żartuje...&lt;/&gt;<br>&lt;hi&gt;RZ&lt;/hi&gt;: &lt;who1&gt;Nie, naprawdę nie wiem, a gdy czegoś nie wiem, to pytam.&lt;/&gt;<br>&lt;hi&gt;KSz&lt;/hi&gt;: &lt;page nr=47&gt; &lt;who2&gt;Socjolekt, to język grupowy - idiolekt, to język osobniczy.&lt;/&gt;<br>&lt;hi&gt;RZ&lt;/hi&gt;: &lt;who1&gt;Dziękuję.&lt;/&gt;<br>&lt;hi&gt;KSz&lt;/hi&gt;: &lt;who2&gt;Nie wiem, czy jest to unikalna