spod lewego skrzydła i pomknął w kierunku celu. Jej odpaleniu nie towarzyszyło już ogromne przerażenie, jak podczas pierwszej misji bojowej, w czasie pierwszych godzin tej wojny ale zimne wyrachowanie, skoncentrowana uwaga, której celem była jedynie skrupulatna ocena toru lotu pocisku a szczególnie odległości, zanim na stery szturmowca nie przekazane zostaną energiczne ruchy związane z wyprowadzeniem z ataku gwałtownie spadającej ku ziemi maszyny. Całą swoją uwagę skupił teraz na utrzymaniu świetlnego prostokąta na sunącej na przodzie kolumny sylwetce prowadzącego czołgu.<br>Pewien skuteczności uderzenia, zawczasu pchnął od siebie zdwojoną dźwignię obrotów turbin obu silników do oporu i kiedy tylko rakieta trafiła w cel