jego rękę i przestał klepać po łopatce, dopiero wtedy okazało się, jak ciasno jest w tym mieszkaniu. Dużo nieznajomych oczu patrzyło na Jurka. Była tam dziewczyna o białej twarzy pod grzywą czarnych włosów, piękna - pięknością rzucającą na kolana.<br>- Gina, poznajcie się, mój kolega... no, przyjaciel, powiedzmy.<br>Jurek zdziwił się, jak energicznie i krótko uścisnęła mu rękę.<br>- To wujek Jehuda z Łowicza. Poznaj mojego kolegę, wuju.<br>Jehuda wyprostował swoje wielkie i suche ciało. Siedział nad rozebranym zegarkiem. Wyjął lupę z oka, podał poważnie rękę, spytał: "Czy nie przyniósł pan chleba?" Widać było, jak przełknął ślinę. Na przeczący ruch głową, zamruczał: "Przepraszam myślałem