W gruncie rzeczy jest to zgodne z uwarunkowaniami bioenergetycznymi, które <br>musiały panować w pradawnym oceanie. Ze względu na jednokomórkowość pierwszych <br>&lt;page nr=147&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>organizmów planktonowych nie był opłacalny wzrost rozmiarów odżywiających się <br>nimi zwierząt. Wydatek energetyczny związany z poszukiwaniem przez drapieżnika <br>maleńkich ofiar nie zostałby bowiem wyrównany przez wartość zdobytej w ten sposób energii, jeśli rozmiary drapieżnika byłyby nieproporcjonalnie duże. Stosowniejsze było przyjęcie elastycznej strategii ekologicznej w nieprzewidywalnym środowisku. Aktywnie poruszające się wielokomórkowe drapieżne organizmy planktonowe muszą być stosunkowo późnym wynalazkiem ewolucyjnym. Zdolność ruchu może dać jednak nie tylko wzrost kosztów energetycznych, ale i znaczny zysk. By mogły się w toni wodnej pojawić meduzy