był lirykiem wtórnym, bez wyraźnej indywidualności; gdyby nie zginął tak młodo - dwadzieścia osiem lat! - miałby zapewne poważne szanse w prozie i krytyce literackiej.<br>Wszystkie publikacje o "wspólnym pokoju" i Czechowiczu, że wymienię wspomnianą już końcową partię "Ballad przed burzą" Wiesława Szymańskiego. "Portrety i zapiski" Stanisława Piętaka, "Cyganerię" Wacława Mrozowskiego, także esej o Czechowiczu Czesława Miłosza z tomu "Kontynenty", grzeszą brakiem uwzględnienia okresu 1930-1934, lubelskich preliminariów przed przeniesieniem się do Warszawy. Czechowicz w tych latach porastał w pióra literackie a następnie finansowe; dla Michalskiego i dla mnie był to czas zdobywania ostróg poetyckich, dla Domińskiego - wczesnego terminowania. Władysław Podstawka, syn chłopa