wystarczającym stopniu zwierciadłem swego czasu.<br> W Notatkach z codzienności (1983) Nowakowski opowiada, jak wraz z przyjaciółmi układał fabułę do koncertu d-moll Rachmaninowa: "W tej fabule o schyłku świata i ja mam swój udział. Daiem tytuł 'świnie pożarły pawia' ". Powtórzy ten obraz w opowiadaniu Jeden dzień w Europie i w eseju Karnawał i post, podziwiając kunszt literacki Bunina: " ... zarówno dobro i zło są u niego jednakowo hojnie obdarzone w trucicielskie dekadenckie piękno. Niegdyś odniosłem podobne wrażenie, słuchając płyty z pieśniami Wertyńskiego. Czułem taki sam niezdrowy czar schyłku świata, kiedy już 'świnie pożerają pawia"'. Obraz chamstwa zalewającego stary, piękny świat, świadomy swojego