człowieka - zła i śmierci"</>. Rozwiązanie problemu śmierci miało się między innymi dopełnić przez akt śmierci przyjętej dobrowolnie. Ale akt taki nie byłby możliwy, gdyby Jezus nie dysponował jakąś mniej lub bardziej jednoznaczną koncepcją śmierci w ogóle, a koncepcją własnej śmierci w szczególności, koncepcją, która mogłaby usprawiedliwiać podjęty wybór. W niniejszym eseju podejmuję próbę wyeksplikowania i sprecyzowania momentów najbardziej charakterystycznych dla tej właśnie koncepcji śmierci. Nie chodzi zatem o interpretację całego czynu, rozwiązującego problem zła i śmierci, lecz o samą koncepcję śmierci, stanowiącą jeden z korzeni owego czynu. Zjawia się ona jako intencjonalne założenie faktu śmierci Jezusa, stawiając nas tym samym w