romantyków niemieckich dotyczyły łącznie dramatu i teatru, wtedy jeszcze wydawało się, że oczywista i nierozerwalna jest nie tylko ich symbioza, lecz i fakt pełnego podporządkowania inscenizacji tekstowi literackiemu, słowu. Punktem wyjścia dla nowych idei był więc ówczesny stan zarówno literatury dramatycznej jak i teatru. Nadzieje na uformowanie teatru nowego, odpowiadającego estetyce rodzącego się romantyzmu, były ugruntowane na rozwoju i transformacjach, jakim teatr podlegał od końca wieku XVIII. W jego wyposażeniu technicznym i repertuarze właśnie w tamtych latach dokonywały się ogromne przemiany, które prowokowały do marzeń o możliwości świetnego rozbłyśnięcia na scenie nowego, romantycznego dramatu, istniejącego na razie tylko w sferze marzeń