pomyśli, paradoksem, że ów być może najkonsekwentniejszy w estetyzowaniu krytyk epoki okazał <page nr=148> się tak bystrym obserwatorem i komentatorem nowych zjawisk. Może nie dziwić fakt, że wielką wagę przypisywał im Krzywicki, który był profesjonalnym socjologiem, ale dlaczego czynił to krytyk, któremu bliski był nie tylko estetyzm wynikający z ekspresywizmu, ale także estetyzm bardziej tradycyjny, z parnasizmu rodem, koncentrujący się na artefakcie? Jest to wszakże paradoks jedynie pozorny. Nie ma w tym niczego dziwnego i nadzwyczajnego, że to on właśnie z taką ostrością dostrzegał "zawoalowany tyngiel burżuazyjny" i protestował przeciwko jego wpływom. Chodzi tu w istocie o coś więcej niż artystowskie czy estetyzujące