ostatniego nurtu zalicza przede wszystkim L. Lubicz Czerwińskiego, W.A. Maciejowskiego, M. Grabowskiego, A. Przeździeckiego oraz częściowo E. Rulikowskiego, zarzucając im między innymi, iż byli przedstawicielami "grabieżczej ideologii polskich klas wyzyskiwaczy" i pisali swe prace z "pozycji szlachecko-klerykalnej" bądź "burżuazyjno-nacjonalistycznej". W ogóle autorka nie stroni od obfitego rozdawania etykietek różnym badaczom, co nie we wszystkich wypadkach potrafi przekonywująco uzasadnić. W sumie jednak praca jej pokazuje, w jak dużym stopniu istniały związki w zakresie etnografii polskiej i ukraińskiej. Z tego choćby powodu w literaturze poświęconej dziejom naukowych kontaktów polski-ukraińskich książka Zoriany Bołtarowycz stanowi wielce znaczącą pozycję.<br>&lt;au&gt;Jerzy Róziewicz&lt;/au&gt;<br>(Warszawa