Pociągnął i klamka została mu w ręku. Spróchniałe deski z łatwością dały się wyłamać. Za nimi była jednolita warstwa cegieł.<br>- Zamurował ich, skurwysyn... Ale po co? - zastanowił się Mirek. - Niech o to już milicja się martwi!<br>Postawili stołek i nadal nie patrząc na to, co pozostało z żydowskich kochanków, zaczęli ewakuować się na dach. Chłopak wyszedł pierwszy i długo stał koło komina, patrząc w słońce. Wiał lekki wietrzyk, na odległym stawie marszczyła się woda. Ulicą przejechał samochód, jakieś dziewczęta wracały ze szkoły, przekrzykując się ze śmiechem. Zrobiło mu się niedobrze, z trudem powstrzymał wymioty. Mirek wygramolił się za nim, chowając coś