naznaczeń</> otoczenia. Tę grupę dewiantów cechuje to, że, mówiąc obrazowo, społeczeństwo wyrządza im krzywdę w wypadku braku reakcji. W analizowanym typie dewiacji przez <orig>samonaznaczenie</> jednostka wprawdzie już wcześniej uznała, że odbiega od normy lub nie spełnia obowiązujących wymogów kulturowych, jednakże tylko społeczna widownia może ten status potwierdzić. To społeczeństwo może ewentualnie dostrzec wysiłki takich nonkonformistów i niejako uhonorować je przez potępienie czy odrzucenie. Innymi słowy, to społeczeństwo przystawia stempel na statusie dewiacyjnym dzięki negatywnej reakcji na dane zachowanie (cechę, postawę). Oczywiście społeczna widownia przyczepia zazwyczaj w końcu etykietki dewiacyjne, ale - i tu paradoks - etykietowanym osobom (grupom) o to właśnie chodzi. Jest