produkcyjnych). Jest tak dlatego, że w warunkach niezaspokojonego popytu, sprzedający mogą nie zwracać uwagi na jakość i bezkarnie pozwalać sobie na jej chwilowe lub trwałe obniżenie. W tym kontekście Kornai - jako pierwszy lub jeden z pierwszych - zwrócił ponownie uwagę na aspekty dynamicznej efektywności socjalizmu państwowego, której tak centralną rolę przypisywali ewolucjoniści Mises i Hayek.<br>Taki opis gospodarki socjalizmu państwowego był niewątpliwie realistyczny, pozostawało jednak pytanie, czy jest najpełniejszy z możliwych. Wychodząc od wyników Kornaia, postawiłem tezę (Poznański 1989), że podstawową cechą definicyjną systemu socjalistycznego jest nie tyle brak równowagi (niedobory), ile brak efektywności dynamicznej, oznaczający zaprzepaszczanie szans ekonomicznych na wprowadzanie zmian