pierwszym artykule definiowała przedsiębiorstwo państwowe już nie jako wykonawcę planu centralnego, lecz jako "podstawową jednostkę gospodarki planowej", której celem funkcjonowania miało być zaspokajanie potrzeb społecznych w dziedzinie określonej w akcie utworzenia przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo jako "jednostka podstawowa" nabierało więc - w pewnym przynajmniej stopniu - cech samodzielności.<br>Z biegiem lat system zarządzania przedsiębiorstwami ewoluował w kierunku tzw. modelu pobudzania, opartego na stosowaniu różnorodnych rozwiązań i norm ekonomicznych o charakterze parametrycznym. Plan gospodarczy określany przez Centrum zawierał już nie zadania ilościowe (co było zasadą w latach wcześniejszych), lecz zestaw wskaźników-parametrów, do zrealizowania których było zobligowane każde przedsiębiorstwo. Zadania ilościowe zostały zdecentralizowane, natomiast decyzje inwestycyjne