zdezorientowany i zagubiony, niepewny, czy w ogóle rozumie nie tylko pisarską wykładnię rzeczywistości, ale i samą przedstawianą rzeczywistość. I trudno, aby było inaczej: materiał własnych doświadczeń czytelnika i odziedziczone przezeń wartości czy kryteria nie przygotowały go zupełnie do przyjęcia tego rodzaju świata. Świata, w którym (sięgam znowu do tej skarbnicy fabularnych przykładów, jaką jest Inżynier dusz ludzkich) może się bez trudu pomieścić taka oto scenka: pewnego dnia robotników w fabryce wzywa się na wiec, ustawia gęsiego i każe po kolei podpisywać petycję, domagającą się egzekucji przywódcy, który zaledwie dzień wcześniej był przedmiotem oficjalnego kultu. Dla czytelnika amerykańskiego jest to fantazja rodem