to wystarczy? Dotychczasowy brak jakiegokolwiek koordynowania działań na tym polu uwidacznia się najbardziej jaskrawo w przypadku wielkich katastrof i klęsk żywiołowych. Pokazał to wybuch gazu w Gdańsku. Całkowita improwizacja, gorączkowe poszukiwanie sprzętu, bezradna i wystraszona administracja państwowa, sprzeczne kompetencje, brak jakiegokolwiek instytucjonalnego "centrum dowodzenia". Akcja ratownicza opierała się na odwadze, fachowości i poświęceniu strażaków i przypadkowych ludzi dobrej woli. A pierwszego stycznia tego roku miano zakończyć postanowioną w 1991 r. budowę Krajowego Systemu Ratowniczego. Jak dotychczas, budowa nie wyszła poza fundamenty. &lt;gap&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="convers"&gt;<br>&lt;tit&gt;Ryzykowne zachowania&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Z Katarzyną Malinowską, koordynatorem Programu ds. Epidemii HIV i Rozwoju Społecznego ONZ, rozmawia Paweł Walewski&lt;/&gt;<br><br>Paweł Walewski: - Jaką