dały im początek, osadzane były też równocześnie. W efekcie różne części formacji mają tu odmienny wiek geologiczny. Rzeczywiste izochrony przecinają ich granice. Izochrony nie są ściśle horyzontalne, nawet jeśli zachowały swoje pierwotne ułożenie, bo powierzchnia morskiego dna wykazuje przecież pewne nachylenie. W schemacie tym znamienny jest związek między horyzontalnym rozmieszczeniem facji a ich pionowym następstwem w profilu (reguła Walthera). Do identyfikacji zjawiska transgresji nie jest więc niezbędny kompletny przekrój przez skłon szelfowego morza. Wystarczy jeden profil, który od dołu ku górze ukaże zmiany facji od przybrzeżnych do otwartego morza (nerytycznych). Odwrotna kolejność cechuje profile dokumentujące regresję. Choć rozciągłość zjawisk transgresji-regresji