mojego krawata.<br>Roszko przyjął nas po królewsku. W pokoju stół zastawiony był jadłem i napitkiem, z głośników dyskretnie buczał Enrique Iglesias, sam zaś Roszko pachniał Hugo Bossem.<br>Od pierwszych chwil Roszko był mój: kwadrans bombardowałem go najlepszymi kawałami, pół godziny wspominałem nasze młode lata i całą godzinę opowiadałem, jakim byłem fajtłapą w kontakcie z policją drogową i pewną zmyśloną na poczekaniu ślicznotką. No, jednym słowem: czy można nie lubić takiego gościa jak ja? Kiedy poczułem, że grunt już jest przygotowany - zaatakowałem.<br>- Zaczynamy remont pokoju - powiedziałem pewnie - i chciałbym cię prosić o drobną przysługę.<br>- Zdaje się, że dzwoni telefon - powiedział Roszko, wstając