D. Thomasa, S. M. Rafiullaha, Kikukazu Doi. Ogólnie rzecz biorąc, metody te opierają się na określaniu ilości największych elementów, jakie w konkretnej strukturze można uznać za dominujące. Dochodzi się do tego przez obliczanie odchyleń między danymi empirycznymi a modelami teoretycznymi za pomocą różnych wzorów matematycznych. Model teoretyczny najbliższy danej strukturze faktycznej zostaje dla niej przyjęty i do kierunku wchodzi taka liczba największych elementów, jaka odpowiada danemu modelowi. Wszystkie elementy dominujące są w zasadzie równoważne. <br>Nie wdając się w szczegółową analizę oraz porównania wad i zalet poszczególnych wariantów metody można przyjąć, że dość często niewystarczająco informuje ona o badanej strukturze, gdyż rola