Stary mierzył mężczyzn wzrokiem, kalkulował szanse. <br>- &lt;orig&gt;Jo chcioł&lt;/&gt; ino porozmawiać - ogłosił wreszcie.<br>- To rozmawiaj pan. Ale lepiej nie wysiadać z samochodu.<br>- Takiś pan bojący? - wydął wargi. - Jak mój zięć - dodał.<br>Nic nie odpowiedziałem, opuszczając poruszaną silniczkiem szybę w drzwiach od strony pasażera. To była paskudna uwaga z jego strony. Tata faktycznie był słaby i chorowity. Miał wrodzoną wadę serca i zaleczoną w ostatniej chwili gruźlicę. Wątłość zięcia i idąca za tym jego całkowita nieprzydatność do prac polowych były swego czasu źródłem wielkiego rozczarowania dziadka. Traktował to jako swoją życiową klęskę. <br>Stary wychylił głowę przez otwarte okno: <br>- Tej! Zawołaj Kulkowskiego.<br>Mężczyzna podszedł