po prostu falą, czy raczej zbiorem fal elektromagnetycznych, przyjmowana początkowo sceptycznie, znalazła uzasadnienie w wynikach niezmiernie pomysłowych eksperymentów H. Hertza (1887 r.). wytwarzał on za pomocą oscylatora elektrycznego wzbudzanego cewką indukcyjną fale elektromagnetyczne i badał ich własności: odbicie, załamanie, prędkość rozchodzenia się i stwierdził zgodność podstawowych cech badanych fal i fal świetlnych, choć różniły się one bardzo znacznie długością fali.<br>Teoria Maxwella stała się jedna z najbardziej płodnych idei, tworząc podstawy elektrodynamiki, ale zasłynęła też i tym, że prawie natychmiast znalazła zastosowanie praktyczne. Już w 1897 r. G. Marconi zastosował fale Hertza, jak je wówczas nazywano (dziś powiedzielibyśmy - fale radiowe) do