Zgodnie z teorią rozpraszania promieniowania przez cząstki gazów (rozpraszanie molekularne), opracowaną przez J.W.S. Rayleigha (1842-1919), natężenie promieniowania rozproszonego jest odwrotnie proporcjonalne do czwartej potęgi długości fali rozpraszanego promieniowania i wprost proporcjonalne do szóstej potęgi promienia cząstek rozpraszających oraz ich liczby w jednostce objętości; np. promieniowanie o długości fali 420 nm (odpowiadające barwie fioletowej ­ por. dane zawarte w tab. 4.4.1) ulega ponad 8 razy silniejszemu rozproszeniu niż promieniowanie o długości fali 710 nm odpowiadające barwie czerwonej (7104 420Ť = 1,694 = 8,157) .<br> Duże cząsteczki zawarte w powietrzu atmosferycznym (pył, kropelki wody, kryształki lodu itp.) rozpraszają promieniowanie słoneczne