był wyznaczony jednak nie tylko przez upadek jednego dramatu - jego oznaki można było zauważyć od kilku lat. Przede wszystkim - straciły porywającą moc lansowane przez romantyków buntownicze i opozycyjne wobec władzy hasła politycznej rewolty; z każdym rokiem stabilizacji monarchii lipcowej wezwania do buntu przeciw deprawacji władzy, przywilejom rodowym oraz przeciw egoizmowi, fałszowi i korupcji bogatych stawały się coraz mniej nośne.<br>Mniej było nowych, świetnych dramatów. Przestał się podobać nawet najpopularniejszy Dumas; po Mademoiselle de Belle Isle nie odnosiły podobnych jak dawniej sukcesów nawet jego sztuki. Nagle odkrywano, że są słabe, naiwne, naśladowcze, tylko komercyjne; Lorenzino (niefortunnie nawiązujący do Lorenzaccia Musseta) został nawet