pod naszymi oknami polski żołnierz - mówi Roullot.<br>&lt;page nr=130&gt; - Ale co za bzdury!<br>- Bzdury, bzdury; żebyście wcześniej wstawali, moglibyście też zobaczyć. Polski żołnierz, wzięty do niewoli. Wiezie na wózku kwiaty na targ, pracuje tu u ogrodnika.<br>Nie ma w tym zasadniczo nic nieprawdopodobnego, ale każdy najprostszy fakt nabiera w ustach Roullota cech fantazji. Tak ten człowiek plecie i baje nie panując nad językiem. Wydaje się, że jego język działa samoistnie, bez żadnego uzgodnienia ani kontaktu z władzami myślowymi. Zresztą Roullot obcuje teraz z nami bardzo mało. Cały dzień spędza w towarzystwie braci Krupskich, dwóch ponurych i milczących, wiecznie coś majstrujących i knujących trzynastoletnich