powinna przejść do historii razem z upadkiem realnego socjalizmu. Po głębszym namyśle postanowiłem już nie grać naiwnego. W załączonym tekście przestałem mrugać do czytelnika. Nie myślę więc koloryzować mych dalszych przygód. W tym tomie opowiadam wszystko zgodnie z prawdą korzystając z notatek, spisywanych na gorąco. Ta moja pisanina, wyzuta z fantazji i szara jak nasze życie, a przeto zupełnie nieśmieszna, może czytelnika i znudzić, i zirytować. Na to nie widzę rady. W tej trzeciej części nie myślę robić z siebie idioty ku rozrywce gawiedzi. Targają mną inne wątpliwości. W trakcie pisania zaskoczyły mnie radykalne zmiany w kraju: na naszych oczach zamienił