tworzyły prawdziwą piłę tarczową, nożycowato zestawioną z zębami górnej szczęki przyrośniętymi bezpośrednio do mózgoczaszki. Najbardziej spektakularnym przedstawicielem grupy jest znany od dawna, choć wyłącznie z izolowanych spiral zębowych, uralski Helicoprion. Jego uzębienie było tak niezwykłej formy, że przy rekonstruowaniu niezachowanych miękkich części ciała zdawało się nie być niegdyś ograniczeń w fantazjowaniu. Prawdopodobnie, tak jak u pokrewnych edestidów, pojedyncza spirala zajmowała środkowe położenie w żuchwie, służąc do cięcia miękkich rybich ciał.<br>Połączenie w tym samym aparacie zębowym miażdżących i tnących zębów wynikło zapewne ze szczególnej natury ryb będących głównym pokarmem edestidów. Dominujące &lt;page nr=243&gt; w permie paleoniski miały wszak bardzo twarde i sztywne łuski