to niezmiernie rynek zbytu dla sukiennictwa polskiego.<br>Rzemieślnicy, werbowani przez umyślnych wysłanników, przybywali ze swymi warsztatami głównie z Poznańskiego i Śląska, później również z Niemiec i Czech. Przez 10 lat przybyło ich wraz z rodzinami 20-30 tys. Zamożniejsi i obrotniejsi spośród nich uzyskiwali dogodne pożyczki rządowe i zakładali folusze, farbiarnie, wykańczalnie, a wkrótce też manufaktury sukiennicze i płócienne. Do najważniejszych należały manufaktury: Harrera w Sieradzu, Repphana w Kaliszu oraz Kopischa w Łodzi. Ci więksi przedsiębiorcy uzależniali od siebie rzemieślników, organizując nakład lub koncentrując tkaczy w swych zakładach. Harrer w 1825 r. zatrudniał już na dwie zmiany tysiąc osób. W połowie