sensie. Należą tu m.in. wszystkie dowcipy na temat zachodniej "pseudo-demokracji", "Mrs Torture" itd. oraz cały wątek policyjny, w którym angielska policja przypomina Gestapo: Ironia faktu, że to ta właśnie policja w tej chwili musi chronić Rushdiego przed radykalnymi reprezentantami "lepszej" części ludzkości zwalnia mnie od wykazywania, iż nawet fikcja nie powinna zupełnie tracić z oczu rzeczywistości. "Znaj proporcją, mocium panie". Tutaj też należy opowiadanie o Aiszy i ono właśnie najlepiej ujawnia pęknięcia stylistyczne powieści, które powodują, że czyta się ją tak jak ów nieśmiały wikary w starym dowcipie jadł jajko (proboszcz do wikarego, którego zaprosił na śniadanie: "Niechże ksiądz