hitlerowskich (jak to zrobił na przykład Schlöndorf korzystając z genialnej intuicji Roberta Musila i jego Niepokojów wychowanka Torlessa), albo jej współczesnych odpowiedników (m.in. Fleischmann w Scenach myśliwskich z Dolnej Bawarii czy Kluge w Pożegnaniu z dniem wczorajszym). Młodszy o kilka lat, nieco później debiutujący Werner Herzog nigdy w swoich filmach nie czyni aluzji do tamtych czasów. Nawet Znaki życia, które właśnie wówczas się rozgrywają, są całkowicie pozbawione takich odniesień: to znaki życia a nie czasu. Ale może właśnie on w całości swego dzieła, w jego problematyce i formie jest najbardziej konsekwentnym i radykalnym wyrazicielem pokoleniowego przeżycia próżni kulturowej, w jakiej