wówczas po raz pierwszy na ekranie, która zaprezentowała swoistą "nerwicową" interpretację postaci dziennikarki telewizyjnej nie wytrzymującej presji obłudnej "propagandy sukcesu". Publiczność sekundowała reżyserowi także ze względów pozaartystycznych - "Człowiek z marmuru" był sposobem upomnienia się o elementarny szacunek władzy dla społeczeństwa. W powszechnym odczuciu "Człowiek z marmuru" był jednym z tych filmów, które przygotowały grunt dla "rewolucji 'Solidarności'", i Andrzej Wajda tuż po podpisaniu porozumień gdańskich na spotkaniu ze stoczniowcami obiecał nakręcić ciąg dalszy. W ciągu kilku miesięcy powstał "Człowiek z żelaza" (1981 r.), opowiadający na kanwie losów byłej już dziennikarki Agnieszki skróconą historię dojrzewania sierpniowego wybuchu. Film był dziełem pasji politycznej