Jak bowiem zaprezentować na ekranie polityka i to tego formatu, tego kultu zarazem; jaką dać charakterystykę, jeśli nie chce się poprzestać na ukazaniu motywów i skutków działalności, na podkreśleniu przenikliwości umysłu i zdolności teoretycznego przewidywania? Jak na nowo zbudować całego człowieka z faktów i wyobraźni w tworzywie filmowym? Żywego Lenina filmowali współcześni mu kronikarze - po raz pierwszy w r. 1917, po raz ostatni w r. 1922. Materiał ów znalazł najkompletniejszy kształt w poetyckim dokumencie Dzigi Wiertowa "Trzy pieśni o Leninie" (1934); obecnie, w związku z aktualną rocznicą, przygotowuje się nowe opracowanie dokumentalne "Lenin i jego czasy".<br> Lecz nas teraz interesują fabularne